Indonesië 4

hè hè we zijn weer even in de lucht en zijn jullie dus het verslag schuldig over de dag die we daar doorgemaakt hebben. S'avonds zijn we wezen eten bij een restaurant dat ons was geadviseerd. Eerst dachten we dat er alleen maar tafels vrij waren, waar we met onze kont op een verhoging konden zitten, mannen in kleermakerszit en vrouwen met de knieën links of rechts. Zien jullie ons al zitten? Dus niet!
Tot een van de gasten ons aanbod bij hun te komen zitten, gewoon op stoelen in een tuin-paviljoentje.l Hij bleek een advocaat te zijn, woonachtig in Engeland, ook op bezoek in zijn geboorteland. Leuke gesprekken en tonen van foto's van kinderen en kleinkinderen. Na het eten en het maken van magic foto's zijn we in de regen met de Pipo-bus van het restaurant weerna het hotel gebracht. Wat betreft de volgende dag!
Nou dat willen jullie eigenlijk niet weten, of anders gezegd, wij willen niet dat jullie dat weten, want aan het eind hadden we allemaal de lach kapot en dus doodmoe.
Maar alle gekheid op een stokkie we hadden dus een "rustige" dag en dus togen we met onze eigen gids naar de 7 bronnen.
Dat is boven in een natuur gebied en daar is een bron, waar op 7 plaatsen naast elkaar er heet water uit de berg komt en waar je dus onder of in kunt baden.
Natuurlijk is daar dan ook locale bevolking en deze boden ons een massage aan met de klei die de 7 bronnen achterlaten.
Natuurlijk zijn wij daar met z'n allen ingetrapt en geloof me, maar de mensen, waar ik dacht mee op vakantie te zijn (inclusief mezelf), bestonden niet meer, maar waren veranderd in ja kies maar n.à.v. De foto's, die hopelijk binnenkort te zien zijn (bestanden zijn te groot)
Na een leuke avond en lange nacht, zijn we de volgende morgen vroeg vertrokken naar Semarang. Voordat we Semarang bereikte moest Jolande nog een keertje plassen, het ging gebeuren op een kleine koffie-plantage, waar ze een tentje zonder dak, met een latten bodem vond, heel idyllisch! Toen stond daar ineens de eigenaar, die ons uitnodige in zijn koffie huisje, waar we wat van zijn koffie gekocht hebben. Eindelijk aangekomen in Semarang, waar Wally geboren is en waar we zijn 2 ouderlijke huizen en zijn school hebben bezocht.
Heel leuk om te zien, dat naarmate we dichter in de buurt kwamen, Wally inderdaad dingen begon te herkennen.
Zijn eerste en dus voorlaatste huis is nu een bank, maar wij mochten toch naar binnen, waar een manager was, die nog wist te vertellen, dat in 1 van de kamers op de bovenste verdieping de keuken was.
Het tweede en laatste adres, was herkenbaarder voor hem en ook daar mochten we binnenkomen en kregen zelfs een drankje aangeboden, wat we vriendelijk hebben afgeslagen, omdat we door moesten naar de omgeving van de Borobudur, maar niet zonder nog een Anton (die aan kwam lopen bij vertrek uit zijn ouderlijk huis) en zijn vrouw te ontmoeten, die leuk genoeg nog een gezamelijke kennis hebben, waar nog even over werd gesproken.
Toen door naar Borobudur via een bezoek aan een zilverfabriek, waar we bij binnenkomst al te horen kregen, dat er korting zou komen op al onze eventuele aankopen, dus niets gekocht en weer waren we KVP'ers(kijken, voelen pleiten).
In het overigens mooie hotel aangekomen, zijn we lekker met zijn allen aan de pool gaan liggen, met uiteraard een drankje en hebben daarna heerlijk gegeten en zitten nu na te tafelen.
Morgen vertrekken we om 7 uur 's morgens naar de Borobudur (lopend, want is maar 300 meter van ons hotel, maar is vroeg, dus nog niet zo warm en niet zo veel toeristen (wij zijn zo langzamerhand lokale bevolking ha).
Het verhaal is dus nog niet af en wordt dus zeker vervolgd!(en weer hopelijk met hilarische foto's)
Groet wij